Kobieta pracująca

Polska dopiero w 2011 roku przyjęła całkowicie przepisy antydyskryminacyjne mimo iż w UE,
w której te przepisy funkcjonują od roku 2000, jest już od 2004 r. Przepisy mówią o zakazie dyskryminacji ze względu na rasę, płeć, wiek, wyznanie, orientację seksualną, narodowość czy niepełnosprawność.

Niestety, polscy ustawodawcy ograniczyli się do minimum uznanego za konieczne i niejako wymuszone przez UE. W praktyce oznacza to, że przepisy nie funkcjonują kompleksowo, a to oznacza, że w zależności od sfery przejaw dyskryminacji może być uznany za przestępstwo bądź też nie. I tak też dyskryminacja niepełnosprawnego dziecka w środowisku szkolnym przestępstwem nie jest, ale ta sama sytuacja dotycząca niepełnosprawnego pracownika na płaszczyźnie zawodowej w świetle przepisów jest już przestępstwem.

Nowelizacja przez dyskryminację ze względu na płeć rozumie „każde niepożądane zachowanie o charakterze seksualnym lub odnoszące się do płci pracownika, którego celem lub skutkiem jest naruszenie godności pracownika, w szczególności stworzenie wobec niego zastraszającej, wrogiej, poniżającej, upokarzającej lub uwłaczającej atmosfery.” Przez zachowanie rozumie się tu fizyczne, werbalne oraz pozawerbalne elementy. Przepisy mówiące o dyskryminacji ze względu na płeć w miejscu pracy są istotne między innymi ze względu na wyrównane wynagrodzenie za wykonanie jednego zakresu pracy przez pracowników odmiennych płci. Choć powszechnie wydaje się to oczywiste, w dalszym ciągu w wielu miejscach pracy na jednym stanowisku pracy mężczyzna zarabia więcej niż kobieta.

Przepisy antydyskryminacyjne są istotne także dla matek, które wracają do pracy po urlopie macierzyńskim. Gwarantują kobietom powrót na to samo lub równorzędne stanowisko jak również wynagrodzenie, które nie może się różnić od tego sprzed urlopu. To bardzo ważne, ponieważ kodeks pracy chroni kobiety tylko w okresie ciąży. Przepisy antydyskryminacyjne dają im pewność, że po powrocie z urlopu będą mogły swobodnie realizować karierę zawodową. Ciąża nie powinna być traktowana jak przekreślenie ścieżki zawodowej kobiety.

Przepisy antydyskryminacyjne powstały i weszły w życie przede wszystkim z myślą
o środowisku pracy, ale dotyczą szeroko rozumianej publicznej przestrzeni społecznej. Nie dotyczą prywatnej sfery życia członków społeczeństwa. Dzięki uregulowaniu prawnego kwestii dyskryminacji wszystkie osoby, które czują się poszkodowane na tej właśnie płaszczyźnie mają podstawę prawną, aby walczyć o sprawiedliwe traktowanie i nierzadko również o odszkodowanie za wyrządzone krzywdy.