Kobieta pracująca

Polskie prawo pracy przewiduje urlop wychowawczy w wymiarze 36 miesięcy. Kobieta, która po urlopie macierzyńskim nie chce wracać do pracy, może, ale nie musi, wykorzystać go w całości lub tylko w części.

Polityka prorodzinna, jaką prowadzi rząd, ma na celu włączenie także ojców w wychowanie dzieci w pełniejszej formie. Poza urlopami tacierzyńskim i ojcowskim, ustawodawca chce wyodrębnić jeszcze jedną możliwość, z której mogliby skorzystać ojcowie. Dostaliby oni dodatkowy miesiąc wolnego – na podobnych zasadach, na jakich funkcjonuje urlop wychowawczy (byłby niepłatny, ale za pracownika odprowadzane byłyby wszystkie składki).

Dotychczas powstały już dwa scenariusze, na podstawie których możliwe byłyby wprowadzane zmiany.

1. Miesięczny urlop wychowawczy dla ojca dziecka zostałby wyodrębniony z 36 miesięcy przysługujących teraz matce.
2. Miesięczny urlop wychowawczy dla ojca dziecka zostałby dodany do głównej puli i byłby w sumie 37 miesiącem wolnego dla obojga rodziców.

Z punktu widzenia par lub małżeństw wspólnie wychowujących dziecko, oba rozwiązania są w zasadzie do zaakceptowania. Ustawodawca zaznacza jednak, że rodzice nie mogliby użyczać sobie dni urlopowych w zależności od upodobań. Ramy czasowe dla ojców i matek byłyby sztywne i niezmienne.

Problem pojawia się jednak, jeśli pod uwagę weźmie się matki, które samotnie wychowują dzieci. Dla nich pierwszy z wymienionych wariantów jest krzywdzący, a to właśnie za nim opowiada się ustawodawca i pracodawcy. Jeśli kobietom zabrano by miesiąc urlopu wychowawczego, nie tylko odbiłoby się to na dziecku, ale także na portfelu matki. Razem z czasem dla dziecka, przepadłaby także jednomiesięczna składka na konto emerytalne płacona z budżetu państwa. Związkowcy więc opowiadają się za drugim wariantem.

Dodanie 4 tygodni do urlopu wychowawczego nie miałoby wydźwięku dyskryminującego zarówno samotnych matek, jak i osób zatrudnionych na umowach terminowych. W ich przypadku urlop wychowawczy kończy się wraz z wygaśnięciem umowy o pracę.